W czasie pandemii COVID-19 ¿ycie publiczne niejako zamar³o lub przenios³o siê w sferê prywatnej przestrzeni (praca, nauka, kult religijny), a bezpo¶redni kontakt z drugim cz³owiekiem sta³ siê ¶miertelnym zagro¿eniem. W ¶wiadomo¶ci wielu osób pojawi³a siê niepewno¶æ, g³ównie dotycz±ca przysz³o¶ci. Jaka ona bêdzie? Co siê zmieni w naszych relacjach? Jak bêdziemy przygotowywaæ m³odych ludzi do funkcjonowania w ¶wiecie zupe³nie nieprzewidywalnym? Jak nauczymy siê funkcjonowaæ w stanie realnego zagro¿enia? Niepokój zwi±zany by³ z prawie ka¿d± sfer± ¿ycia, w tym z tworzeniem nowej jako¶ci kontaktów miêdzyludzkich. Czy wci±¿ bêd± funkcjonowaæ g³ównie w ¶wiecie wirtualnym? Czy spotkaniom bêdzie stale towarzyszy³ dystans fizyczny? Jak bêdziemy siê komunikowaæ i czego bêdziemy musieli siê nauczyæ? Tych pytañ by³o o wiele wiêcej i mo¿na je tworzyæ w zale¿no¶ci od badanej dziedziny ¿ycia.