ZADZIORNA BIOGRAFIA POMNIKOWEJ POSTACI POLSKIEJ TELEWIZJI
Bogus³aw Kaczyñski by³ uosobieniem elegancji, kulturalnym, u¶miechniêtym panem od sztuki wysokiej, kolorow± gwiazd± zgrzebnej telewizji czasów PRL-u. W socjalistycznym kraju by³ na tyle "arystokratyczny", na ile to by³o mo¿liwe, a po nadej¶ciu III RP ¶wietnie odnalaz³ siê w rzeczywisto¶ci kapitalistycznej. Uda³o mu siê równie¿ dlatego, ¿e w swoich programach telewizyjnych i tekstach trzyma³ siê operowego, muzycznego, literackiego i filmowego kanonu. Pod tym wzglêdem by³ konserwatyst±. Uchodzi³ wprawdzie za wielkiego orygina³a, ale za wszelk± cenê chcia³ utrzymaæ mi³o¶æ widzów i s³uchaczy. Zale¿nie od epoki szczyci³ siê spotkaniami to z Mari± Callas, to z Janem Paw³em II.
Marzy³ o s³awie pianisty, ale to mu nie wysz³o. By³ szefem festiwali w £añcucie i Krynicy. Pragn±³ kierowaæ Teatrem Wielkim w Warszawie, dosta³ mu siê Teatr Roma. Mimo ¿e pozbawiony dorobku naukowego, zosta³ prorektorem na warszawskiej Akademii Muzycznej. To, co homoseksualne, zamkn±³ w g³êbokiej szafie. By³ mistrzem autokreacji. Dok³adnie rozpisa³ swoj± biografiê w wywiadach i ksi±¿kach - korzystaj±c ze schematu "od pucybuta do milionera". Podszywa³ siê pod szlachectwo. Nawet gdy opisywa³ jakie¶ trudno¶ci, to zawsze wychodzi³ z nich zwyciêsko. I nigdy nie przyznawa³ siê do b³êdu.
Tym razem jednak ¿ycia Bogus³awa Kaczyñskiego nie opowiada on sam. Zas³onê jego anegdot, mistyfikacji i zupe³nych zmy¶leñ przenika Bartosz ¯urawiecki - krytyk filmowy i pisarz, autor powie¶ci "Trzech panów w ³ó¿ku, nie licz±c kota", "Ja, czyli 66 moich mi³o¶ci", "Nieobecni" i "Do Lolelaj. Gejowska utopia", reporta¿y "Festiwale wyklête" i "Ojczyzna moralnie czysta", a tak¿e wspó³autor ksi±¿ek "Homofobia po polsku" i "Ludzie nie ideologia".